‘Een nieuw scheppingsverhaal, een planetaire autobiografie’, het werd geschreven door Yvonne Versteeg en vormgegeven door Anouk Emilie Verheij. Het verscheen 5 mei 2024.

Ik las mee en liet me raken.
Dankzij het boek kreeg de fijnstoffelijke wereld voor mij meer taal en beelden.
Taal voor mijn eigen planetaire reis.
Beelden bij eerdere levens, bewustwording van de bron, de ongeziene wereld, krachtbronnen, planeetsferen, onze vier lichamen en het gebied tussen dood en nieuwe geboorte.
Ik schreef daar over in de Ontdekkingen voor Verbonden wijsheid.

Waar ik eerder dacht dat we fysieke wezens zijn met spirituele momenten, besef ik nu dat we geestelijke wezens zijn met fysieke momenten. Geestelijke wezens die in deze fysieke wereld leren om te gaan met de uitdagingen die voor ons liggen. Zo is een van mijn uitdagingen om te gaan met mijn introverte kant. Om dat te zien als een van de thema’s waar ik in dit leven iets over kan ontdekken en leren in plaats van me het slachtoffer te voelen van wat me daarin overkomt.

Waar ik eerder ervaarde dat ik in overleggen of in contact met anderen de verbinding verloor en niet in staat was die weer te herstellen, kan ik nu zien dat ik op die momenten meer in de geestelijke wereld verkeerde. Die momenten deden een beroep op me, om te landen in de aardse fysieke wereld.

Waar ik eerder op bepaalde momenten de fysieke ervaring had dat ik mijn kruinchakra voelde openstaan, besef ik nu dat er altijd al een lijntje liep naar de geestelijke wereld, met Saturnus en met de Tronen.

Behulpzame bedding

Het boek geeft aan voorgaande ervaringen bedding. Met het lezen van het boek kom ik thuis bij mezelf, maak ik de reis die Yvonne beschrijft met haar mee en weet ik me verbonden met de aarde-ontwikkeling. Ik word fysiek (nog) kleiner en geestelijk groter. Het boek is een reisboek van onze zielenreis; van gewaarworden, verstandelijke begrijpen naar steeds meer bewust worden.